Lieve 25-jarige-ik,
Het voelt vanzelfsprekend nog een beetje onwennig om die leeftijd op mijzelf te plakken. Om mijzelf als iemand van die leeftijd voor te stellen. Iets wat in de toekomst ligt, is natuurlijk altijd moeilijk voor te stellen. Daar ik op dit nog volop de sociale reizende student uithang en bepaalde keuzes zal moeten maken de komende jaren, heb ik dat ’toekomstbeeld’ waar ik nu alleen maar kan van dromen, grotendeels zelf in handen. Voor zover je zo’n zaken in handen hebt. Misschien zullen die dromen anders uitlopen, wie weet. Het is iets waar ik de dag van vandaag meer dan ooit over nadenk. 25 jaar oud. Zo groot en zo jong. Toch zou ik je via deze brief alvast een aantal dingen willen vertellen…
Het feit dat ik nog (maar) een dik half jaar tiener ben, laat mijn hart een sprongetje maken. Een sprongetje van blijdschap. Misschien ook van verwondering. En toch denk ik, dat ik die 25 als minder ‘ver weg’ ervaar, dan mijn perceptie van 5 levensjaren toen ik nog 15 was. Die 20 was over een eeuwigheid. Dan ‘begreep’ je vast hoe het leven in elkaar zit en ben je volledig volwassen, dacht ik toen. Mag ik daar nu om lachen? Nee, om jezelf mag je niet lachen, Stien. Dat we allemaal heel ons leven (op zijn minst een beetje) kind zullen en moeten blijven heb ik inmiddels begrepen, daar verlang ik soms zelfs nu nog naar. En hoewel ik nog geen beeld kan vormen van waar ik over 5,5 jaar mee bezig zal zijn, ik weet wel zeker dat bepaalde normen en waarden zullen overeenkomen met de dag van vandaag. Ik voel mezelf ‘kleiner’ dan vijf jaar geleden, en in het besef van dat ‘klein zijn’, ben ik een gelukkiger mens. De wereld is groot en ingewikkeld en daarin moet iedereen zijn eigen draai vinden.
Je zit op dit moment al een paar weken in het buitenland, zoals wel vaker. Mijn gedachten gaan uit naar de treinen die voorbij rijden, naar de koffie die klaar is, naar mijn presentatie van morgen en terug naar deze brief. Je vraagt jezelf weleens te vaak af of je leven de juiste kant op gaat. Kant? Welja, je begrijpt wat ik bedoel. Wellicht zul je als 25-jarige zelf die rust enorm waarderen en met vlagen terugverlangen naar deze tijd. Waarin vriendjes en examens en het leren van Spaans en het halen van een rijbewijs soms de grootste zorg waren. Heb ik gelijk? Twijfel een beetje minder en stop met jezelf te vergelijken.
Genieten van waar ik mee bezig ben, genieten van waar ik voor werk. Vooral niet vergeten waarom ik ergens aan begonnen ben. Ik doe het vandaag en hoop het over vijf jaar nog te doen. Maak je vooral niet te druk om waar de rest van de wereld mee bezig is. Je vrienden, schrijven en dagdromen zijn de dingen waar je op dit moment het meest gelukkig van word. In die volgorde.
Lieve, 25-jarige Stien. Ik zal trots op je zijn. Wat zeg ik? Dat ben ik nu al. Of je nu in Spanje of in België woont, of je nu studeert of werkt, of je nu samenwoont of rondreist. Even trots als op die 19-jarige Stien. 19 jarige Stien die in Spanje studeert, die van drama houdt, die haar vrienden in Belië elke dag mist en die liever schrijft dan leest. Die zo nu en dan met haar hoofd in de wolken hangt maar de juiste mensen om haar heen heeft om haar naar beneden te trekken. Laat die mensen af en toe misschien wat vaker weten dat je aan ze denkt.
Lieve 25-jarige ik. Maak je niet teveel zorgen. Slechte dag gehad? Keep calm. Zorg voor een goed gesprek, een reep chocolade en probeer morgen weer te lachen. Zet je gsm uit en ga naar buiten. Adem in en adem uit. Geniet van elke vakantiedag, van elk cadeautje en van elke brief. Geniet van reizen en van thuiskomen. Geniet van elke avond met vrienden en van elk telefoontje met mama. Geniet van schrijven, geniet van lopen, geniet van westvlaamse pannenkoeken met slagroom en churros met chocoladesaus in hartje Salamanca.
Je grote wens om een eigen boek te schrijven, dieren in Afrika te verzorgen, om van schrijven en acteren je beroep te maken, om helemaal alleen door Noorwegen te trekken, om mijn grote liefde tegen te komen en mama te worden, ik neem ze tot die tijd allemaal met me mee.
Lieve, 25-jarige-ik. Dat al je dierbaren nog bij je mogen zijn. Bel hen op, pak hen vast. Ik zou nog uren kunnen doorgaan met goede raad van 19-jarige Stien, maar die tijd gaan we liever anders benutten. Benutten met vooruit te kijken! Als 19-jarige ben je namelijk wel heel gelukkig. Hopelijk kun je dat over vijf jaar nog steeds zeggen.
Dus hup oudje, geniet ervan én leef!
Dikke kus, tot snel. Sneller dan je denkt.
Veel liefs. X