Ik kan bijna niet vatten hoe snel het allemaal gegaan is en dat het nu al gaat gebeuren. Over precies één week en vijf dagen zit ik op het vliegtuig naar Spanje om daar te feestdagen door te brengen.
Let me explain. Herinneren jullie jullie dat ene artikel nog?
Een maand geleden ongeveer begon ik te zoeken naar een Spaanstalige gastfamilie omdat ik voor langere tijd naar Spanje wilde, het Au-pair zijn wilde ervaren én vooral heel graag Spaans wilde leren.
Na een paar families te hebben bekeken, mailtjes te hebben verstuurd én mailtjes te hebben ontvangen, kreeg ik begin vorige week een verzoek binnen van iemand die nog een Au-pair zocht voor tijdens de kerstvakantie en toen ik mijn mailbox opende, zag ik van diezelfde familie, een heel lange en lieve mail tevoorschijn komen. We zijn over en weer beginnen mailen, en het werd voor ons allebei steeds duidelijker dat het wel klikte en dat ik de juiste familie gevonden had. Ik voelde mij gespannen en euforisch tegelijkertijd. Mijn, over een half jaar-plan, werd opeens een, over twee weken-plan. Zo snel had ik er niet op gerekend. Zou ik dan de kerstdagen daar vieren? Wanneer vertrek ik? Wanneer kom ik terug? Wat als het niet klikt tussen ons?
Want zij spreken allesbehalve vloeiend Engels, ik spreek allesbehalve vloeiend Spaans.
Of ik mij nu onvoorbereid voel? Dat niet. Hoe zou ik me ook in godsnaam op z’n ervaring kunnen voorbereiden. En ik zou Stien niet zijn als ik niet zo nu en dan een impulsieve stoot uithaal.
Dus stuurde ik donderdagochtend heel lief naar mijn mama of ze het niet erg vond als ik heel de kerstvakantie in het buitenland zou zitten en als je dan een berichtje terug krijgt met als antwoord: ‘doe maar, doe wat je wilt’, dan kan je niet anders dan op zoiets ingaan, toch?
Ondertussen zijn we een week verder en komt het echt wel heel dichtbij. Meer zelfs, ik kan niet wachten om te vertrekken. Alleen nog even examens afleggen, haha. Ik zal voor 2,5 weken daar zijn in totaal, in El Escorial, een stadje ten noord-westen van Madrid. Ik heb altijd al eens kerst en nieuwjaar in Spanje willen vieren. Hoe mooi kan het leven soms zijn.
Natuurlijk lezen jullie hier binnenkort alles over. Aan mijn blog zal niets veranderen. Lees: op regelmatige, soms iets minder regelmatige (als student heb je wel eens andere dingen aan je hoofd dan schrijven :)) basis mogen jullie een blogpost van mij verwachten. Alles met een Spaanse touch. Mijn klas hoort me al aankomen, ik praat over niets anders…ze zijn me nu al een beetje beu, haha.
Benieuwd hoe ik het Au-pair leven in Spanje ervaar tijdens de kerstperiode? Come back, and you’ll read about it.
Muchos besos, Stien