- Mijn familie. Helemaal bovenaan. Het blijft bijzonder om van de ene dag op de andere opgenomen te worden, aanvaard te worden als volwaardig familielid. Om binnen een paar dagen of weken dicht te staan bij mensen die aan de andere kant van de wereld wonen en gekozen hebben om iemand als jou in huis te hebben voor langere tijd.
- Alles opnieuw mogen beginnen, niets dat kan mislukken, niets waar je ‘op lange termijn’ over na moet denken. Alles is nieuw en in alles heb je tijd om te investeren.
- Het gevoel van daar ook gewoon thuis te zijn. Het ‘ik ben uitwisselingsstudent-gevoel’, ‘ik ben nieuw’, ‘ik ben niet écht thuis’, valt heel snel weg. Na een maand is het moeilijker voor te stellen om hier niet meer te zijn over een paar maanden, dan hier nog vijf maanden rond te lopen. Het dagelijkse leven krijgt routine en dan weet je pas waarvoor je dit ook alweer doet.
- Het contact met België wordt schaars en daarom ook zoveel belangrijker. Een telefoontje om de twee weken (hoe weinig dit ook mag lijken, je hebt géén zin in contact met eender wie in België als je al twee maand in Amerika rondloopt…), wordt ineens wel heel speciaal. Je praat dan ook écht over de belangrijkste dingen die je te zeggen hebt, en voelt de waarde die gehecht wordt aan een telefoongesprek en het horen van elkaars stem.
- Je leert constant nieuwe mensen kennen. Ook veel uitwisselingsstudenten. Ik had nooit eerder vrienden uit vijf verschillende werelddelen gehad…
- Basketbal. Vier keer in de week om zes uur in de ochtend. Die trainingen ga ik nooit vergeten.
- McDonalds, SubWay, Burger King en Taco bell. Geen uitleg nodig.
- De vrienden en vrienden en kennissen van mijn gastouders die het doodnormaal vinden dat je overal bij bent. Iedereen kent je binnen de kortste keren als ‘die van België’. Iedereen heeft honderd vragen en is ineens supervriendelijk.
- De mooiste herinneringen met mijn gastfamilie: onze roadtrip naar Oregon, kerstmis vieren in Washington, gaan zwemmen in de rivier in ons dorp, urenlang paardrijden door de prachtige natuur van Montana, samen gaan ontbijten voor de mis, én samen gaan lunchen na de mis op onze vrije zondag,….
Liefs,
Stien