Menu Sluiten

Andere au-pairs & 7x leven in zuid-Spanje

Nieuwe week in Spanje (over)(ge)leeft, nieuwe blog post voor jullie! Afgelopen week stond in teken van een derde verjaardag (inclusief chocoladetaart en een overload aan nieuw speelgoed), een boottocht (inclusief zwem-/snorkelpartijtje in de zee vanuit de boot) , een filmavondje met de nichten van de familie met popcorn en een film waar ik weinig van begrepen heb en vandaag, als afsluiter van de week, een lunchdate met twee andere au-pairs die het net als ik in hun hoofd kregen Spaans te willen leren en in Cadiz beland zijn: Leonie uit Duitsland en Charley uit Engeland. Supergezellig!

Nieuwe au-pairs en herkenbare situaties… 

Wat wel grappig is, is dat de gesprekken dan ook alleen maar over ons gezin en de kinderen gaan en over het feit dat we nog steeds langs geen kanten Spaans kunnen. Alsof ons leven uit niet meer bestaat dan dat voor de moment. Is soms ook wel zo, haha. Ik hoorde vooral heel veel herkenning en dat doet ook weleens deugd. We zijn gaan eten in een restaurantje dat ik aangeraden kreeg van thuisuit en lagen de rest van de dag op het strand. Tegen mijn goede voornemens in, heb ik dus nog niet teveel van de stad gezien. 🙂 Rond 19u kwam mijn bus aan (ik kon ook wandelen, maar hing vol, maar echt VOL zand, dat ik zelfs dat dat de buschauffeur mij zou weigeren! :)) en 30 minuten later was ik thuis!

Voor de rest bestaan mijn dagen veelal uit dezelfde bezigheden die jullie ondertussen wel al voorbij hebben zien komen. De zee is nu eenmaal niet iets dat je snel beu geraakt! 🙂 Ook kreeg ik post uit België, en nog wel in het Spaans! Dankjewel mama, daar word ik altijd blij van!

received_1342881575841748

7x Spaanse cultuur… 

Vandaag daarom, ter variatie, een blog post in de vorm van ‘7x het leven in zuid-Spanje’. Die Spaanse cultuur, laten we het daar nog eens even over hebben…

Welke dingen vallen mij heel erg op aan de Spaanse cultuur, waar ik stiekem steeds weer mee moet lachen, maar ook zo geweldig vind? Buiten het mooie weer, het buitenleven en de tapas zijn er nog wel wat ‘gewoontes’ die ik ondertussen begrepen heb. Zo zijn er een aantal zaken waar een Spanjaard veel van wegheeft….

Eten is hier een familieactiviteit, en daar wordt geen haast achter gezet. Vooral la comida, het middagmaal is heel belangrijk. Gezien we hier rond een uur of 12u-1u in de middag pas uitgebreid beginnen te koken, om deze maaltijd vervolgens met de hele familie samen te verorberen, zit ik hier gerust tot 5u aan tafel. Spanjaarden hebben geen haast. Waar wij 5u al bijna als avond beschouwen, zitten zij nog volop in het middag van hun dag. Avondeten doen we ten slotte pas om 22u. Ten vroegste.

Aan zelfvertrouwen geen gebrek in het Zuiden van Spanje. Iedereen spreekt iedereen te pas en te onpas aan. Slank, dik, klein, grootouder of kind, iedereen hier is guapa. Maar dan ook echt iedereen, dus zoek er vooral niets achter. ‘Que tal guapa?’ hoor ik meermaals op een dag en terwijl wij dat als nuchtere, iets of wat preutse Belgen niet zouden apprecieren, roep ik nu vrolijk terug: ‘¡buenos dias guapos! ¿que tal?.

Bezoek of toeristen zijn geen probleem, meer zelfs: ze zijn altijd welkom. Hier komen geregeld mensen over de vloer, die dan ook gerust blijven eten. Ik vraag weleens of ze de hoeveelheid toeristen niet storend vinden, ook dat vinden ze duidelijk geen probleem. Hoe meer mensen hoe meer vreugde!

Over die toeristen…ze gaan er dan natuurlijk wel vanuit dat de hele wereld Spaans spreekt! Vanaf een leeftijd van 40 jaar kan hier in omstreken waar ik nu zit, letterlijk niemand een woord Engels. Soms een beetje Frans, als je gelukt hebt, maar dan denk ik dat zelfs mijn Frans accent nog beter is. Studeer dus maar een beetje Spaans voor je op vakantie vertrekt!

Ze spreken luid en snel. Vooral snel. De toon waar een Belg mee praat klinkt over het algemeen vriendelijker dan een Spanjaard dat doet. Hun tempo ligt ook wat hoger. Best wel overweldigend, als je nog sukkelt met Spaans op normaal tempo. Het grappige is, dat ze het zelf niet doorhebben. Het heeft dan ook niets met (on)vriendelijkheid te maken, in tegendeel, volgens mij is het een kwestie van enthousiasme. 🙂

Hoe ouder de mensen, hoe meer ze te zeggen hebben in huis. Ik weet niet of dat er in België hetzelfde aan toegaat, maar de grootouders van de familie hebben altijd en overal het laatste woord.

Iedereen kent elkaar! Waar wij Belgen na het avondeten vaak binnen blijven en iedereen zijn eigen leven in zijn eigen huis leeft, komen Spanjaarden dan pas buiten. Eten? Buiten de deur! Sociaal leven? Buiten de deur! Dagelijks gaat iedereen spontaan nog iets drinken na het avondeten. Niemand lijkt hier meer dan twee uur achter elkaar uur thuis te zijn. Sociaal, ja dat zijn ze wel!

Dat waren ze, alle zeven op een rij! Nu krijg je toch vanzelf zin om te emigreren, nietwaar? Om deze en nog wel een paar redenen lijkt het mij dan ook geen straf om in Spanje te wonen! En zeg nooit nooit…

¡Saludos soleados y besos desde Espana!

Tot schrijfs,

Stien

received_1340726316057274received_1340726152723957

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *