Fijn dat jullie, tussen alle familieaangelegenheden, kerstdiners en feestjes door, nog even tijd hebben om langs te komen op mijn blog. Over mijn belevenissen rond kerstmis hier in Escorial hebben jullie alvast kunnen lezen, maar vandaag, zo tussen kerst en nieuwjaar in, vond ik het een mooi moment om eens stil te staan bij het afgelopen jaar. Het hele jaar, van 1 januari tot nu. Ik zie mij een jaar geleden nog nieuwjaar vieren, in Montana weliswaar, en moet mijzelf er af en toe aan herinneren dat dat nu dus alweer een volledig jaar geleden is….
Hopelijk hebben jullie veel mooie momenten gehad de afgelopen maanden, en kijken jullie net als ik terug op een fantastisch- soms nogal druk en best overweldigend-2017. Waar in godsnaam is de tijd gebleven. Vandaag lezen jullie mijn hoogtepunten van het afgelopen jaar! Ook én vooral om voor mezelf nog eens alles op een rijtje te zetten. 2017, dus. Eentje dat begon in Montana, in de sneeuw, en eindigde in Spanje. Het leven kan soms raar lopen.
Veel leesplezier!
Mijn jaar begon, zoals vermeld, in Montana, het einde van mijn uitwisselingsproject. Ik moest, in tegenstelling tot mijn lieve vrienden in België, wel naar school op 2 januari, haha. Na 3 weken, eind januari, en nog een laatste verrassingsfeestje georganiseerd door mijn gastfamilie, was het tijd om afscheid te nemen van iedereen en het schoolleven hier in België op te pikken. Het was overweldigend om te zien dat ze mij hier in België dus écht niet vergeten waren, zoveel lieve reacties familie en van vrienden, een welkom-feestje op school en vooral héél véél vragen.
Begin April, trokken mijn vrienden en ik voor een paar dagen op survival. We lachen onszelf uit dat we het nog steeds zo noemen, ‘survivallen’, gezien we na 3 dagen, 12u per dag stappen en 3 nachten in een tent te hebben geslapen, op dag 4 besloten op de bus te nemen. Naar onze eindbestemming. Volgend jaar beter, haha. Want wees maar zeker, in april 2018 staat dit weer op de planning.
Naar Spanje #1! Eerst surfen, dan rondtrekken, dan vakantie. In die volgorde! Veel gezien en bijgeleerd (want dat, én dat, én dat,…zou ik anders doen een volgende keer…) in vijf weken. Maar die volgende keer komt er wel aan! Wanneer weet ik nog niet. Maar zo op mijn eentje rondtrekken, dat is wel mijn ding ja.
In augustus dit jaar, heb ik geprobeerd wat tijd door te brengen en in te halen met familie die ik minder vaak zie. En dat is gelukt! Al is het ondertussen wel weer even geleden…Sommige mensen, familie, zie ik zo weinig, dat het des te leuker is wanneer ik er langs ga en dan pas besef hoeveel deugd zo’n dagen doen. Iets om aan te denken in 2018, zullen we maar zeggen.
Deze zelfde maand ben ik ook met iets begonnen dat ik maar al te graag doe: mijn blog https://stravelien.wordpress.com/2017/08/07/welkom-op-stravelien/. Ik had al langer het gevoel een plekje nodig te hebben waar ik alles kwijt kon wat ik maar wilde delen en vertellen en afgelopen zomer hakte ik de knoop door: ik zou beginnen bloggen. En die keuze heb ik al even vaak vervloekt als lief gehad, haha. Maar ik doe het veel te graag om er mee te stoppen. Meer zelfs, ik heb plannen om van alles te veranderen en te verbeteren aan mijn blog en hoop dat ik er in 2018 iets van kan maken dat helemaal bij mij past.
Eind september maakte ik één van de beste keuzes die ik in 2017 gemaakt heb: Spaans studeren. Ik sta iedere keer weer te springen om naar de les te gaan en heb hier veel tijd in gestoken de afgelopen 3 maand. Dat dat ten koste gaat van mijn Frans en Duits neem ik voor lief, haha. En gelukkig maar, anders zou ik hier op dit moment niet in staat zijn om met iemand een conversatie te voeren. Sowieso iets wat ik wil verder zetten in 2018! Te beginnen met een examen in januari, haha.
Eind oktober vertrok ik met een paar van mijn beste vrienden naar Londen voor twee dagen, dat waren twee dagen puur genieten! We hebben dingen bezocht, uren bijgepraat en rondgelopen. Daarover lezen jullie meer hier: https://stravelien.wordpress.com/2017/11/18/terug-thuis-hoe-was-het-in-londen/
Naar Spanje #2! Een beetje ongepland en onverwachts allemaal. Ik liep met het idee in mijn hoofd om volgende zomer als au pair te gaan werken en toen ik een maand geleden een mailtje kreeg van een Spaanse familie, was ik verkocht. Inmiddels, wanneer ik dit aan het typen ben, weten jullie al wel dat ik ondertussen veilig en wel ben aangekomen en dat alles hier helemaal verloopt zoals ik gehoopt had.
En dan ben ik nog zoveel vergeten….
…mijn geweldige kunstgroepen vorig jaar en dit jaar, een benefietvoorstelling, onvergetelijke momenten met vrienden, tijd doorbrengen met mijn ouders en mijn zus, het meespelen in een eindwerk, een animatieweek in een vluchtelingencentrum, het Canadese meisje dat ik in Spanje leerde kennen, contact met mijn gastfamilie in Amerika, het spelen van ons toneelexamen,…
Op naar 2018! Gelukkig nieuwjaar!