Nu ik deze blogpost zit te typen, is het zondagavond 15 juli. Dat betekent dat ik ondertussen alweer een hele week in het prachtige Spanje heb doorgebracht. Zo kwam ik exact een week geleden nog vol enthousiasme en, laten we eerlijk zijn, best wel zenuwachtig aan op de luchthaven van Sevilla en zat ik een paar uur later in trein richting Cadiz, nogal moe en in een poging mijn eerste volzinnen Spaans te spreken. Tijd – hoogste tijd- om even bij te praten. Enthousiast? Dat ben ik nog evenzeer als een week geleden! Hoe zag mijn week eruit?
Het leek me wel een leuk idee om mijn leven als au-pair vanuit het zuiden van Spanje met jullie te delen, dus het zal niet de laatste update zijn die jullie hier voorbij zien komen op mijn blog, vol met zonnige verhalen en typisch Spaanse bezigheden. 🙂
Het leven van een 19-jarige half-spaanssprekende Belgische blondine tussen en hele hoop Spanjaaren. Dat moet toch wat worden, niet?
Mijn gastfamilie
Misschien wel het belangrijkste om mee te beginnen! Ik werd zondagavond opgepikt op de luchthaven door Reyes, de zus van Ursula. (na een probleem met mijn bagage, mijn eerste paniek-momentje in Spanje, mijn valies bleek namelijk afgezet te zijn aan de andere kant van de luchthaven…kom dat maar eens te weten in het Spaans! :)) Reyes had ik die avond dus al meteen ontmoet! Voor de rest bestaat de familie uit Ursula (de mama), haar broer, opa, oma, tante en de kinderen: Ursula, Jaime, Beltrán en Alvaro. Schatten zijn het! De papa is er niet zo vaak want die moet de maand juli nog werken. We zijn en leven gelukkig heel veel buiten, we wonen namelijk aan het strand, maar het huis is dus altijd wel goed gevuld met mensen. 🙂 Het huis is een heel groot vakantiehuis van de grootvader (wiens grootvader dan weer Belg is! Hij is supertrots en blij dat de ‘nieuwe’ au-pair van België komt :)) maar tijdens de zomermaanden woont daar dus zo ongeveer de halve familie om er de vakantie door de brengen. Reyes en Danny (broer van Ursula) wonen in Sevilla, de rest in Ecija. Dit weekend kwalen ook nog eens de broer en schoonzus met hun kinderen langs van Alvaro (de papa). Het komt er dus op neer dat ik hier al heel wel wat mensen heb leren kennen in een week tijd! 🙂 Ik weet niet altijd precies wie wie is, maar ze zijn allemaal heel vriendelijk! Ik vind dat wel gezellig die drukte, zo is er altijd wel iemand met wie ik kan praten of iets samen kan doen.
Het huis zelf is, zoals ik al zei, dus precies naast de zee gelegen, echt super! Ik ben dan ook elke dag al wel even in/naar de zee gelopen. De temperatuur is daardoor ook goed te doen. Het huis heeft vijf verdiepingen, dus als ik me-time nodig heb, vind ik altijd wel een plekje om naartoe te gaan! Daarnaast is er één patio, gelegen naast mijn kamer en de kinderkamer, waar ik vooral veel tijd met de kinderen doorbreng. Ik slaap meteen naast de kinderen, wel handig, want ik moet toch met hen opstaan om hen ontbijt te geven dus dan hoor ik meteen wanneer er eentje wakker wordt. Soms is dat pas om 8u, een andere keer is dat al eens om 6u30… 😉
Het eten
Dat is zoals ik op voorhand vermoedde, heel verschillend dan in België. Ontbijten doet de hele familie hier dagelijks (!) buiten de deur! Ze kennen mij ondertussen al in het barretje om de hoek: Granja Stana. Het ontbijt bestaat standaard uit koffie met melk en pitta-achtige broodjes met olijfolie en tomatensaus. Waar ik ook kom om te eten, er staat altijd een klein potje tomatensaus voor mijn bord en een grote fles olijfolie op de tafel. Dat ontbijtje kost zo’n 2€, begrijpelijk dat je dan geen zin hebt om het zelf te maken. De kinderen eten vaak nog wel thuis, dus dan eet ik nog wel eens met hen mee. Ik heb ’s ochtends namelijk niet altijd zin in olijfolie, laat staan in tomatensaus.
In de ochtend ben ik alleen met de kinderen, en tegen de late voormiddag gaan we meestal naar het strand met ze’ n allen. Om 3u-3u30 is het tijd om middag te eten. Het middagmaal is hier in Spanje superuigebreid, dan zitten we altijd voor minstens 1,5u met iedereen samen aan tafel en eten we wat de grootmoeder van de familie de hele voormiddag heeft voorbereid. Er staan altijd karaffen gazpacho op tafel en stokbrood. Het eten zelf is wel heel lekker, maar in heel veel olie gebakken en vaak ook gefrituurd. Mijn maag moet daar nog een beetje aan wennen denk ik! 🙂
Daarna is het tijd voor de siësta en gaan we verder met het normale verloop van de dag, en rond 21u eet ik samen met de kinderen het avondeten. Daarvoor zitten we niet samen aan tafel, dat doet iedereen hier zowat waneer hij of zij daar zin in heeft. Of zij die andere plannen hebben, gaan ergens anders naartoe om buiten de deur te eten.
Een typisch Spaanse familie, dus. Onder andere op vlak van eten. Daarvoor ben ik dan ook naar hier gekomen! 🙂 Maar heel gastvrij en open, dus ook naar mij toe, dat is het belangrijkste.
Wat houd mij zoal bezig?
Ik ben hier natuurlijk om als au-pair te werken, dus spendeer ik dan ook het grootste deel van mijn tijd aan de kinderen. Ik sta met hen op, zorg dat iedereen aangekleed is, ontbeten heeft en daarna gaan we nog een uurtje spelen. Zo rond 10u30 gaan we naar het strand, dan kom ik soms iets later af of heb ik tijd om naar de stad te gaan moest ik daar zin inn hebben. Het huis is gelegen buiten het centrum, ongeveer iets meer dan een uur wandelen, maar ik heb ondertussen al een busabonement en sta op 15 minuten met de bus op Plaza de Espana. Rond 13u ga ik ook naar het strand. Het grootste deel van mijn werk bestaat uit de avonden, vanaf 17u ongeveer, dan ben ik fulltime met de kinderen tot bedtijd. We gaan wandelen, oefenen een beetje Engels, zo van die dingen.
We zijn een dagje later ondertussen. Ik ga weer verder met schrijven! 🙂 Ik geloof dat het gisteren opeens heel laat aan het worden was…
Ik heb sinds deze ochtend mijn eerste les Spaans achter de rug! Na een redelijk kort nachtje, schoot ik deze ochtend pas wakker om kwart na acht! Dat betekende nog een half uur om in de les te geraken! Ik zet hier dan ook nooit een wekker, normaal huilt Ursula mij altijd wakker. Vandaag besloot ze even uit te slapen…Goed, geen probleem, tien minuten later zat ik op de eerste bus die voorbij kwam en was ik op tijd in de les! ’t Zou toch weer typisch ik zijn om op dag één al te laat te komen.
’t Was wel superleuk en leerrijk! Ik heb al een nieuwe tijd geleerd en nog eens wat woordenschat herhaalt…We zitten met zes in de klas, waaronder nog twee andere Vlamingen, de helft is dus Belg! Het gebeurd wel eens dat wij luidop over onze oefeningen zitten te discutiëren in het Nederlands. Deed trouwens deugd om eens goed gesprek te voeren en buiten te deur te zijn! Voor de rest is het zowat een mix van nationaliteiten…Gelukkig kan iedereen wel perfect Engels! Tijdens de pauze zijn we met de klas een café solo gaan drinken om de volgende twee uur aan te kunnen. Die lessen zijn dus een succes! En wie weet houd ik er tegen vrijdag wat kennissen aan over…
Om 13u wandelde ik vanuit mijn klaslokaal rechtstreeks naar het strand waar mijn gastfamilie zat/lag en daar spendeerde ik de rest van de voormiddag. 🙂
Zo, ik heb precies al veel verteld dus ik laat het even hierbij voor vandaag. Volgende week meer nieuwtjes uit Cadiz!
Tot binnenkort!
Liefs, Stien
