Na een volledige nieuwe week in Spanje, weer wat dingen te vertellen! Een week die net iets hectische verliep dan de eerste, maar ook wel weer heel goed eindigde! In deze wekelijkse blog post gaan we het vandaag hebben over: de Spaanse taal, mijn gastgezin, een geweldig(e) Belgische avond, andere au-pairs en meer. Hoe gaat het met #StravelieninSpanje?
Mijn Spaans…
Niet de hoofdreden dat ik hier ben, maar toch. Dat Spaans, dus….Hmm, dat gaat toch niet zoooo gemakkelijk als ik dacht. Verstaan lukt wel als ze niet tegen 100 per uur praten, maar mijn eigen zinnen komen er in stukken en brokken uit, al dan niet eens met een Engels woord ertussen of een werkwoord dat niet helemaal (helemaal niet) vervoegd is. Met Ursula en Reyes kan ik redelijk goed een gesprek voeren. Met de kinderen is het ook geen probleem natuurlijk. Die hebben het de helft van de tijd ook niet door als ik hen niet begrijp. Ik begin wel te merken dat het al beter gaat, maar het grootste deel blijft Chinees voor mij. Ohja, ik leer het wel. 🙂 De zus geeft Engelse les en kan perfect Engels, dus ’t is wel verleidelijk…
Andere au-pairs, vrienden, gastgezin,..?
Gelukkig heb ik dankzij mijn Spaanse les en via via ondertussen wat contacten kunnen leggen. Sinds een tijdje zit ik in een whatsappgroep met andere au-pairs die (een deel van) hun zomer in en rond Cadiz werken, allemaal met een andere nationaliteit. Zo heb ik volgende week afgesproken met een iemand uit Barcelona, die op dit moment verblijft in een (Franstalig) Belgisch gastgezin, maar samen met haar gastgezin vanuit België twee weken naar Cadiz op vakantie gaat. Haha, snap je’m nog? Ben benieuwd welke taal we nu eigenlijk met elkaar gaan praten!
Goed, wat kan ik nog meer vertellen? Misschien of ik al vrienden heb hier? Hmm, laten we zeggen dat een nieuwe taal leren en nieuwe mensen leren kennen op ’tzelfde moment niet zo’n gemakkelijke combinatie is! Ik heb ook vaak het gevoel dat mensen mij niet helemaal goed leren kennen op die manier, ofzo, als ze met mij praten, maar dat is ook normaal, als je niet alles kan zeggen, wat je normaal zou zeggen. ’t Gaat allemaal wel hoor, maar’ ’t zorgt voor heimwee en veel vragen…
Daarnaast moest ik in het begin ook wennen aan de manier waarop mensen hier tegen elkaar praten. Niet zozeer onvriendelijk (iedereen noemt me namelijk de hele tijd ‘guapa’, op straat, thuis,…maar dat zeggen ze aan iedereen hoor!) maar nogal uitgesproken. Er zijn heel veel ‘regeltjes’ hier in huis en ik had in het begin het gevoel dat alles altijd op een bepaalde manier gedaan moest worden. Als ik iets verkeerd deed, werd ik daar meteen op aangesproken, bijvoorbeeld. Niet verkeerd opzich als je nog vanalles moet leren, maar ‘k had soms het gevoel niet veel goed te doen, en ik heb ook niet de taalkennis om mij op zo’n moment de verdigen of iets uit te leggen, te verantwoorden. Doordat alles (maar dan ook echt alles nieuw voor mij is, de taal, het huis, de kinderen,…) was het in het begin constant bijbenen. Dat maakte het begin van m’n ‘nieuwe’ leven hier toch wel moeilijk…
Gelukkig gaat het ondertussen beter! (& misschien ook omdat ik aan mijn twee Belgische medestudenten eens al mijn frustraties in het Nederlands kon uiten… :)). Ursula en Alvaro zijn heel tevreden over mij (al laten ze dat niet altijd merken overdag, dat zeggen ze ’s avonds wel altijd), ik weet ondertussen wat ik wanneer moet doen en begin mijn draai zowel wat te vinden! Ik ben wel altijd suuupermoe!’ ’t Zijn lange dagen en ik breng enorm veel uren per dag met de kinderen door, maar des te meer ik ervan geniet om’ ’s avonds eens weg te gaan of op zondag naar het centrum! En tja, Spanjaarden zijn misschien ook gewoon niet altijd de gemakkelijkste mensen.. . So be it. 🙂
Ik doe met hen ook echt wel veel leuke dingen! Dagelijks naar het strand, naar de bar, ontbijten met churros, (voor mij) ‘nieuwe’ dingen uitproberen qua eten (zo bestaat het dessert hier vaak uit zoete aardappelpuree met honing!), vrienden die langskomen,…
Taallessen
Ik heb, zelfs toen ik hier was, nog even getwijfeld of ik nog lessen zou nemen, omdat ik toch al heel de tijd Spaans ‘spreek’ (we zullen dat voorlopig nog maar tussen aanhalingstekens zetten :)), en ik in mijn vrije tijd wel leukere dingen kan bedenken om te ondernemen dan de voormiddag in een klaslokaal door te brengen. Tot ik er vorige week dan toch maar even binnenliep. Ik vertelde wie ik was en wat ik hier kwam doen. Ze keken niet zo raar op toen ik au-pair bleek te zijn, dat fenomeen kennen ze hier wel. Ze hebben meteen een (mondelinge) taaltest afgenomen, de ‘hoofd’ leerkracht van de Spaanse lessen zat er namelijk naast, en ik kreeg ook een rondleiding door de school. Dat was wel heel leuk! De gangen zagen er supergezellig uit, met allemaal kleine glazen klaslokaaltjes. De groepen worden per niveau ingedeeld tot maximum 8 personen per klas, echt ideaal! Bon, ik heb mij dus ingeschreven, en dat was een goede keuze geweest!
Deze week begonnen mijn lessen, zoals jullie al konden lezen, elke dag van 9u tot 13u. Dan was ik precies op tijd terug op het strand voor de kinderen. Mijn leerkracht heet Sonsela en kan zelfs Engels! Dat kom ik hier ook niet dagelijks tegen. We zitten met 5 studenten (maandag nog 6, maar die 6e is al een niveautje opgeschoven!) in de klas, waarvan drie Belgen! Niet de snelste manier om een nieuwe taal te leren, de sfeer is echt zalig! Hun niveau is, vooral mondeling, ook iets lager dan dat van mij, dus ze noemen mij al hun ‘mondelinge Google translate’. Ik zit, volgens het handboek dat ik kreeg, exact één niveau hoger dan mijn taalschool in België! Ik merk dan ook dat ik qua grammatica compleet nieuwe dingen aan het bijleren ben, wel zo handig, voor de komende twee maanden 🙂
Vrijdagavond
In principe ben ik vanaf 21u30, als de kinderen slapen, vrij. We hadden afgesproken dat ik of vrijdag, of zaterdagavond zou uitgaan en de andere avond bij de kinderen zou blijven. Gezien mijn twee mede-Belgen zaterdag zouden vertrekken en van plan waren iets te gaan doen hun laatste avond, besloot ik met hen mee te gaan. Ik had daarbij ook heel veel nood om nog eens iets voor en met mijzelf te doen. En zo vertrok ik rond 22u na het avondeten richting de stad, waar zij van tevoren iets gingen eten. Over de avond kan ik kort zijn: ik heb mij echt ongelooflijk geamuseerd. Eén Gin Tonic en een paar sangrias later lag ik om 5u30 weer braaf in mijn bed. We hebben uren gebabbeld, gedanst en sloten de nacht af met een zalige wandeling op de dijk terug naar huis. Ik had mij al dagen niet meer zo goed gevoeld. Superjammer dat ze niet langer in Cadiz zijn, maar ’t zijn al werkenden, dus die hebben natuurlijk niet meer zoveel verlof als ik! 🙂
Gelukkig had ik nog een halve dag vrij te goed, die ik die zaterdagvoormiddag genomen heb om bij te slapen. 🙂 Opgeladen voor een nieuwe week!
Zo, dat was het alweer! Zoals je kunt lezen, gaat het hier dus best wel heel erg goed!