Hola lieve mensen! Hoe gaat het met jullie in België? ‘k is Heb gehoord dat de temperaturen daar ook niet al te slecht zijn op dit moment. Hier in het zuiden vind ik het nog steeds elke dag even geweldig, die zon. En moest het me ooit eens gaan tegenvallen of het wordt over de middag te warm, dan heb ik altijd een zee voor mijn neus/deur. Of ik vlucht naar een barrette ik vlucht naar een barretje in de buurt, zoals nu, met supersnelle WiFi en mensen die mij van zien al kennen. Bestellen doe ik toch altijd hetzelfde, koffie met ijs en tostadas met tomatensaus. Ik ben toch niet naar Spanje gekomen om niet typisch Spaans te doen?
Daar zit ik dus nu, op deze warme zondagvoormiddag. In de stad. Het is namelijk mijn vrije dag vandaag. En hoewel uitslapen er helaas op zo’n dag als dit niet inzat, ga ik zometeen wel een paar uur de stad ontdekken. Dat is er nog niet vaak van gekomen. Straks heeft een toerist ineen week hier wellicht nog meer gezien dan ik in twee maand. ‘k Heb thuis al laten weten dat ze mij voor het middag eten niet moeten verwachten, dan moet ik ook niet om het uur zien. Maar goed, waar gaan we het vandaag over hebben? Mijn Spaans!
Vandaar de titel, dus! Want ja, hoe gaat het daar nu eigenlijk mee?
Als ik via de familie mensen leer kennen, of ik wordt ergens aangesproken (en daar hoeft hier in de Spaanse cultuur niet echt een concrete reden voor te zijn!) dan vragen ze na een paar zinnen vaak of ik al veel beter Spaans spreek dan voorheen. Of dat mijn Spaans wel al vlot gaat voor een Belg te zijn. Of dan vragen ze eerst van waar ik kom, en zeggen ze vervolgens dat ze dat aan mijn accent wel kunnen horen. 😉 Ik weet dan nooit goed wat antwoorden op de vraag ‘¿Hablas Espanol?’ en kijk vragend naar Úrsula haar reactie. Volgens haar is het gelukkig toch al een beetje gebeterd! Al lijkt me dat straf, na drie weken, haha.
Zelf heb ik weinig idee van wat ik doe. De ene keer lijkt het heel goed te gaan, de andere keer lijken er geen twee zinnen achter elkaar uit te komen. Veel schrik om te praten heb ik niet echt, maar dat was in het begin ook niet zo. Want, wat kan er gebeuren? Dat ik geen idee heb waar ze het over hebben en dat zij tegen een muur aan het praten zijn. Gebeurd wel eens, hoor. Dan stellen ze een vraag en heb ik niet eens door dat het een vraag is, bijvoorbeeld. Zorgt voor wat taferelen en soms grappige conversaties hier in huis of op straat. Met heel weinig woorden kom ik er ook wel uit!
Het grappige is, dat ik vaak niet meer door heb dat ik in een andere taal bezig ben. Het is zo gewoon geworden. En daarmee spreek ik dus alles behalve vlot. Ik krijg altijd wel uitgelegd wat ik bedoel, dan wel. Hoe dat voor hen moet klinken, daar zullen we maar niet teveel over nadenken. Ik hoef maar eens te fronsen en ze weten dat ze even iets moeten herhalen. 🙂
Anyways, ik heb vandaag nog precies zeven weken. Moet goed komen. En nu ga ik de stad in! Het is namelijk al 13u07 en veel te mooi weer om binnen te zitten. Ik probeer snel meer te schrijven, maar het internet in huis doet soms moeilijk. Meestal is er weinig tot geen internet, vandaar dat ik soms naar hier verhuis. Wel in zo ongeveer elk café en op openbare plaatsen. Daar kom ik dagelijks, zoals jullie hebben kunnen lezen. Geen probleem hoor, dan zit ik niet met mijn hoofd in België! Ik probeer via een word document zo nu en dan mijn hoofd leeg te schrijven en als ik hier ben kan ik het met jullie delen!
Hasta muy pronto! ¡Gracias por leer!
Heel veel groetjes,
Stien