Stienschrijft #8: kan je de muziek een beetje afzetten?

Een combinatie van gedachtegangen, dagboekfragmenten en korte teksten die ik tussendoor schreef. Op vier verschillende momenten, zo’n tweetal weken geleden.  Misschien wel één van de meest persoonlijke teksten die ik tot nu toe gedeeld heb op mijn blog. Waarschijnlijk ook één van de meest abstracte. Stien Schrijft nummer acht! Nog steeds één van de leukste artikels om te delen vind ik zelf en ik hoop natuurlijk dat jullie mijn mening daarin delen en het leuk vinden om te lezen wat ik zoal schrijf! Lees dan zeker even verder.

“Het lijkt wel een metafoor hoe de hevige windbries doorheen de straten rust en een gevoel van vrede en ‘alles is oké’ met zich meebrengt niet alleen in mijn hoofd maar door heel mijn lichaam. Daverend en lichtjes uitgeput. Prikkels. Gitaarmuziek speelt op de achtergrond, de moeheid smelt weg, de rust keert weer en uiteindelijk komen ze allebei samen.

Voor mij staan vier geletterde boekenkasten die het woord ‘R E A D’ vormen. Op hoeveel soorten manieren zou je die, naar vermoeden 400 verschillende boeken die erin staan kunnen opdelen, in een andere volgorde kunnen zetten? Combinatoriek.

De artistieke omgeving om mij heen doet mij de afgelopen dagen goed. Tijd om te doen niet wat gevraagd wordt maar wat ik wil doen. Spaanse muziek op de achtergrond over een zieke moeder en drie zussen. Een gelukkige zanglijn. Titels voor foto’s en scènes. Een Grieks koor.
Ik zit vlak naast de muziek. Stakingen. Een menigte, is het weer medelevend? Treurweer.
Treurwegen leggen mensen af.
Vervlogen dromen.
Ballonnen.
Dingen vliegen wegvliegen.
Kindertijd zien wegvliegen.
Ontglipt uit mijn hand.
Vorm van acceptatie.
Tijd om los te laten.
In kan niet blijven vasthouden.
Briesje. Wat voor briesje?
Een briesje van herinneringen.
Van hoop.

Ik dacht: in mijn lichaam ben ik thuis. Thuis, maar niet volledig.
Stemmen spreken tegen.
Iedereen heeft een gat in zijn cultuur.
Muziek neutraliseert de pieken en dalen van mijn gevoelens.
Soms ook niet.
Kan je de muziek een beetje afzetten? Niet een beetje stiller zetten. Gewoon een beetje afzetten.

Depressief fietsen in een regen op muziek in één tempo. Doen we allemaal wel eens. Ik hoop dat iedereen dit wel eens doet?
Toen dacht ik: ouderdom versneld alles.
Magie gaat weg.
Jarig zijn is geen tijdsbesteding meer.

Een overdosis aan chocolade.
De trap aflopen, spanning in de lucht.
Mandarijnen en speculaas.
Mag ik even terug in Sinterklaas geloven?“