Menu Sluiten

Stravelien in Salamanca: Reisjes uitstippelen en non-stop spierpijn

Geschiedenis taak maken – agenda bijwerken – hoofstuk II samenvatten – pretérito perfecto studeren. Mijn to-do lijstje voor deze zonnige zaterdag werd deze voormiddag vlotter dan ooit afgewerkt. Of het aan de tijdsdruk lag of juist aan het mooie weer, kan ik moeilijk zeggen. Eén ding weet ik zeker: na een week die meer in het teken stond van sociale activiteiten en danslessen dan van school, werd het wel weer eens tijd om een paar boeken open te doen…

Ik had deze zaterdag bewust niks gepland, tot ik om 16u11 besloot om mijzelf te trakteren op (vegan) carrot cake omdat het toch echt te zonnig was om deze weekenddag binnen door te brengen. Ik zou zondag gaan ontbijten samen met een medestudent en had beloofd haar hier mee naartoe te nemen. Dan moest ik toch al íets van de kaart op voorhand uitgeprobeerd hebben?! Ik stak mijn laptop in mijn zak en liep binnen de vijf minuten rond in de stad. Hoge nood aan buitenlucht. En schrijven. Alléén. In ons drukke leventje vol studie, to-do lijstjes en social media is een momentje voor jezelf vaak meer dan welkom. Dat schrijven resulteerde, zoals wel vaker, in het uitstippelen van een have wereldreis, uit puur plezier en tijdverdrijving. Later zien we wel of er in werkelijkheid iets mee gebeurd. Ben ik de enige die dat doet? Last van wanderlust, noem ik het maar.

43322963_987086068129489_7687963821725450240_n (2)

Maar goed, waar wil ik met dit artikel heen? Wist je dat ik 9 van de 10 keer begin met schrijven zonder ook maar énig idee te hebben wat ik je nu eigenlijk wil vertellen? Dat vind ik juist zo heerlijk aan schrijven en nog eens schrijven: de woorden rollen er uit en voor ik het weet heb ik weer een verhaaltje voor me. Zoals nu dus. Dat ik die verhaaltjes 9 van de 10 keer niet publiceer moge ook duidelijk zijn, haha. Al begin ik zo’n lichtblauw-donkergroen vermoeden te krijgen dat dat bij deze wél gebeurd is!

Laten we het even hebben over de huidige situatie. Mijn eerste flamenco les van afgelopen maandag is een feit en viel zó goed in de smaak dat ik spontaan besloot om er twee extra groepslessen bij te boeken: Ballet clásico en baile Latino. Nuja, zo spontaan ging het niet! Ik stond in de gang naar het uithangbord waarop het aanbod van groepslessen staat te kijken toen nét mijn lerares voorbij kwam. ‘Of ballet niks voor mij was’. Of ik dat als een compliment moet beschouwen of juist het tegengestelde, heb ik niet helemaal begrepen. Eén van mijn huisgenoten heeft jaren baile latino gedaan, en gaf me vorige week een kleine demonstratie van de danspasjes. Dat wilde ik ook wel kunnen! En van het één kwam het ander. Resultaat: ik ben drie dagen per week voor één tot anderhalf uur in de dansschool te vinden (die gelukkig op twee straten van mijn appartement ligt, dat dan weer wel!) én heb de dag erna en de dag dáárna (lees: de hele week door) non-stop spierpijn gehad. Als ik tegen december niet het lijf van een topsporter heb, dan weet ik het ook niet meer. Al zal ik die overheerlijke vegan carrot cake dan wellicht iets vaker moeten laten staan. Achja, het is maar één dag per week zaterdag en daar voelde ik me daar vandaag níet schuldig om!

Zo, dat was het wel weer. Flamenco dansen en reisjes uitstippelen en zonnige zaterdagen, dus. Ik houd jullie komende week en de weken erna weer helemaal op de hoogte van Stravelien in Salamanca en probeer mijn Spaans enthousiasme op jullie over te brengen!

Besos! X

STravelIEN

 

 

 

 

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *