Mijn naam wordt afgeroepen en ik krijg, overgelukkig door de hectiek en euforie die in mijn klas duidelijk aanwezig blijkt te zijn, een papiertje overhandigd. Ik ga, een beetje overweldigend maar nog redelijk nuchter terug op mijn plaats zitten en zie mijn lieve klasgenoten één voor één hetzelfde ondergaan. De uren daarop vullen we met babbelen, champagne drinken en lachen, steeds weer mezelf realiserend dat dit een afgesloten hoofdstuk is. Een hoofdstuk dat enorm moeilijk en zwaar begon, een tijd die zich doorheen de jaren ontwikkelde tot iets heel mooi en een hechte vriendengroep die op dit moment alle 12 een andere weg inslaan met hun leven. Vanaf gisteren ben ik officieel afgestudeerd. Ik zou zo kunnen huilen op dit moment.
6u36. Nog een beetje perplex van het hele gebeuren gisteren, sloeg het deze ochtend in als een bom. Mijn middelbare schooltijd is over. Alles wat daarbij komt kijken én daarbij hoorde ook. Ik zal nooit meer zuchtend van mijn les Engels naar mijn les Duits kunnen lopen, terwijl we lachen over onze leerkracht zijn overdreven reactie als we welgeteld één minuut te laat binnenkomen. Ik zal nooit meer een spontane conversatie voeren met iemand van een aantal klassen lager wanneer ik aan mijn locker sta. Ik zal nooit meer spontaan gaan lopen om 16u20, omdat één van mijn vrienden mij heeft overtuigd terwijl ik eerst drie keer ‘nee’ had gezegd, waarna we ons geweldig voelen dat we ons record verbroken hebben. Ik zal nooit meer repeteren, nadenken én stressen over de deadline van mijn eindwerk, ik zal nooit meer les krijgen met mijn geweldige kunstgroep van vier. Ik zal nooit meer op de trein zitten op zondagavond richting Bockstael. Ik zal nooit meer ’s nachts naar iemands anders’ kamer gaan voor onze vaste studiy parties tijdens de examens. Ik zal nooit meer taken van klasgenoten overschrijven, en mijn eigen taken de klas laten rondgaan. Ik zal nooit meer een hele dag met jullie doorbrengen op KHB. Jullie zijn één voor één bij de blangrijkste mensen uit mijn leven gaan horen.
Ik ben zo zó blij dat ik weg ga, maar mijn god, wat ga ik jullie missen. Zelfs de gangen tussen mijn lokalen en de wachtrij aan onze refter. Tijd voor een nieuw hoofdstuk, vanaf vandaag. Mijn valies richting Spanje is gepakt en ik probeer mijn zinnen te verzetten. Nieuwe vrienden, nieuwe gangen, nieuwe lessen, nieuwe herinneringen. First things first. Vakantie. Als mijn allerliefste klas maar niet denk dat ze van mij af zijn. Wanneer ik over twee manden terug in het land ben, zal ik jullie stalken met berichtjes. Waar je tegen dan ook studeert, reist, rondhangt. We meeten wel ergens halverwege. Tot snel. X
