“Anything that can go wrong, will go wrong” – Edward A. Murphy (1918-1990)
Twaalf uur onderweg en pure chaotiek. Over mijn reis van België naar Salamanca kan ik kort zijn: alles wat fout kon lopen, is foutgelopen.
Na een vliegtuig dat vertraging had, kwam ik al redelijk nerveus en gehaast aan op de luchthaven van Madrid. Bij aankomst bleek mijn, onze, bagage er niet te zijn. ‘Er zal iets verkeerd gecommuniceerd zijn’, was alles aan uitleg dat ik kreeg. Ik heb uiteindelijk twee uur gewacht, en vertrok, op dat moment redelijk opgelucht, naar de ticketverkoop. Ik moest namelijk nog eens binnentrein in Madrid nemen, voor mijn lange treinrit naar Salamanca. Zoals ik onderweg al wel vermoedde: trein gemist. ‘Het wordt nog een lange dag…’ was het enige dat ik dacht.
Mijn biljet was ook niet om te ruilen. Ik moest €25 betalen voor hetzelfde ticket en nog eens twee uur wachten. Na die twee uur en €6 armer aan koffie, zat ik op de trein. De verkeerde trein, welliswaar. Er was een spoorwisseling gebeurd waar de helft van de passagiers niets vanaf wist. Gelukkig wist een andere conducteur dat ons 2 minuten voor vertrek te melden. Wij hollen naar de andere kant van het station. Met valies en een roltrap die niet werkte. Een marathon is minder zwaar. Treinchauffeur kwaad, ik slechtgezind.
Op de trein probeerde ik de eigenaar van mijn appartement (nogmaals) te bereiken. Zonder succes. Ik excuseerde mij uitgebreid in mijn beste Spaans en legde uit dat ik ten vroegste om 23u ’s avonds zou aankomen. Een uur later werd ik zenuwachtiger. Ik had al twee berichten ingesproken en drie keer gebeld. Als ze dat gezien zou hebben, zou ze vast iets hebben laten weten. Ik kon wel wenen op dat moment.
Ik zette mijn wekker 10 minuten voor aankomst en probeerde in slaap te vallen. ‘k Moest namelijk wel in de les zitten de volgende ochtend…
Na regen komt gelukkig zonnenschijn…Nog voor die wekker afging, kreeg ik telefoon van Yolanda, de eigenaar van mijn appartement, om te zeggen dat mijn huisgenoten op mij aan het wachten waren. Zo opgelucht!
Ik werd warm en enthousiast onthaalt door een paar jonge mensen, allemaal van een andere nationaliteit en in een andere studierichting. Toekomstige vrienden, zoveel is zeker!
Volgende keer meer (en vast beter!) nieuws! Ik ben veilig en wel aangekomen, het kan alleen maar beter gaan vanaf nu! En maak jullie vooral geen zorgen… in het buitenland lopen de dingen weleens anders en zo wordt een mens volwassen zeker?!
Heel veel liefs & tot schrijfs!
Stravelien uit Salamanca…
