Studeren in het buitenland.
Als ik zou zeggen dat ik er nog nooit eerder aan had gedacht, zou ik liegen. Ik ben op uitwisselingsproject gegaan en deed ik, als logisch vervolg, vrijwilligerswerk voor de reisorganisatie WEP, waarbij ik elke keer weer een hele hoop enthousiaste en ambitieuze jongeren tegenkwam, van leeftijden vanaf 14 jaar, die kwamen vertellen dat ze heel graag eens voor langere tijd wegwilden en hoe ze dat in godsnaam moesten aanpakken. Die het niet meteen zagen zitten om te gaan studeren of nog niet wisten welke kant ze op wilden gaan. Die nood hadden aan meer. Aan even weg te zijn. Zoals ik. Drie jaar geleden. Ik vind het geweldig om te horen en te zien dat jongeren de dag van vandaag steeds vaker voor een bepaalde periode hun vertrouwde nestje achterlaten en ervaringen gaan opdoen, weet ik veel waar ter wereld. Het lijkt bijna een hippe te zijn geworden. Iets dat erbij hoort. Dat je ooit gedaan ‘moet’ hebben.
Door het vrijwilligerswerk dat ik doe, en het volgen van vele andere reisblogs, ken ik dus wel ongeveer de opties die er bestaan als het gaat om taalreizen tot vrijwilligerswerk tot schoolprogramma’s en buitenlandse stages.
Ik liep eerder in dit korte gekke leventje van mij, al eens een half jaar rond in het prachtige Montana. Een half jaar later voor 5 weken in Spanje. Ik besloot Spaans te willen leren, registreerde een account op aupairworld.com en bevond mij een week geleden nog in het warme Zuid-Spanje. Tussen Andalusiërs en reizigers. Tussen mijn taalschool en mijn ‘nieuwe thuis’, een zomer lang. Tussen mijn Belgische, nuchtere blog en mijn Spaanse, drukke avonturen. Ik geraakte verliefd op Spanje, nog meer dan ik al was. Wat heeft dit land me al veel gebracht, ik geraak er niet over uitgepraat. Tot ik drie dagen geleden weer met mijn voeten op Belgisch grondgebied stond.
Helaas, oftewel: gelukkig, bleef het daar in mijn hoofd niet bij. Zo’n drie maanden geleden kwam het voor het eerst in mij op; naar de universiteit gaan in Spanje. Het klonk als muziek in mijn oren. ‘Zou ik echt voor een lange tijd in Spanje willen wonen?’, vroeg ik mij regelmatig af. Een vraag waar ikzelf ook niet meteen antwoord op wist. Wie niet waagt, niet wint, denk ik dan. Helaas is het inschrijvingssysteem aan Spaanse universiteiten niet heel gemakkelijk te noemen en zijn de plaatsen, in tegenstelling tot in België, beperkt. Er vielen opties af en ik begon te twijfelen.
Toen ik de moeglijkheid ontdekte om een eigen programma aan het USA, de universiteit van Salamanca, samen te stellen en mijn modules, als buitenlandse student, deels zelf te kiezen, leek dit voor mij de beste keuze te zijn. Zo kon ik kiezen uit verschillende modules als keuzevakken: Spaanse geschiedenis, Spaanse literatuur, cultuur, kunstvakken,….Een week en heel wat overwegingen later was ik ingeschreven. Twee uur later ook mijn vliegticket. Mijn hart gaat weer een beetje sneller slaan.
Nog drie dagen. Op maandag 24 september vertrek ik richting de luchthaven, om een vlucht naar Madrid te nemen, vanwaar ik zal overstappen op een metro én bus van 2,5 uur naar mijn eindbestemming.
SPANNEND. Het grote woord is eruit. Stravelien gaat naar Salamanca.
Een stad waar ik nog nooit geweest ben. Hoewel ik ondertussen een groot deel van de Spaanse steden gezien heb, Salamanca tot op de dag van vandaag niet. Een stad die bruist van (erasmus)studenten en van jonge mensen, de stad waar de oudste universiteit van Spanje en één van de oudsten van Europa zich bevind, een stad met heel veel geschiedenis. Ik geloof er daarbij sterk in dat de ervaringen die ik de komende maanden zal opdoen zullen afhangen van de dingen die ik onderneem en de mensen die ik tegenkom.
Ik heb een studio gevonden op wandelafstand van de campus en ben alvast ingeschreven voor Flamanco lessen in één van de dansscholen, academia de baile Raquél Gomez, van de stad. Dat laatste staat al veel te lang op mijn bucket list. Kan toch niet echt meer foutlopen, denk ik zo. We zijn er (bijna) klaar voor. Met een heel klein hartje, om eerlijk te zijn. Ik houd jullie op de hoogte. Tot schrijfs! X
Wil je post ontvangen of schrijven? Stuur me een berichtje en ik stuur je mijn ‘nieuw’ adres!
Heel veel liefs,
Stien