‘Au-pair’ zijn: hoe, wat, waar & waarom?

Precies een maand geleden rond deze tijd keek ik uit naar iets heel moois dat zou gaan komen: mijn reisje naar Spanje. Ik doe nogal (te) vaak iets impulsief, waar ik dan achteraf, wanneer alles geregeld is en ik op het punt sta te vertrekken, mijn bedenkingen bij maak. Is mijn Spaans niet nog veel te slecht? Wat als het niet klikt? Wat als de kinderen mij niet leuk vinden? Vragen als dit spookten in de dagen voor mijn vertrek door mijn hoofd maar één ding wist ik wel zeker: dit wordt weer een ervaring. En in het buitenland draaien die meestal alleen maar goed uit! Kan ik over een paar weken toch weer iets van mijn bucket list schrappen. Ik zou het me achteraf alleen maar beklagen als ik zo’n kans zou laten liggen. En met die gedachte stapte ik in het vliegtuig.

Ondertussen ben ik zowel fysiek áls met mijn hoofd (dat laatste bleef wat langer in Spanje hangen…) terug in België en krijg ik nog steeds regelmatig van mensen de vraag wat dat dan precies is en wat je dan allemaal doet, wanneer ik erover vertel. Au-pair zijn. Ik denk dat dit voor velen nog een onbekend concept is. Overigens zijn de meesten altijd heel geïnteresseerd en benieuwd over wat het inhoud en hoe ik het heb ervaren om dit te doen. En hoewel er mensen zijn die veel meer ervaring hierin hebben dan ik, en niet een paar weken, maar een paar maanden zijn weggeweest, vind ik het heel leuk om hier over te praten en dus ook te schrijven. Ik heb al een aantal artikels gedeeld die in hoofdzaak gaan over mijn belevenissen in Spanje, waaruit je wel kan afleiden dat het me meer dan is meegevallen, maar besloot toch nog eens een meer algemeen artikel te wijden aan mijn ervaringen als au pair. En ik geef je een heleboel tips! Moest je nog geen plannen hebben voor de zomer…

Hoe ben ik hier opgekomen? Zou ik het opnieuw doen? Zou dit iets voor jou zijn? Here we go!

Au-wat? Au -pair?

Een au pair is simpelweg iemand (doorgaans 18-30j) die bij een buitenlands gezin inwoont en een bepaald aantal uren per week zorgt voor de kinderen. Soms komen daar ook huishoudelijke taken bij kijken. Ondertussen heb jijzelf de kans om in je vrije tijd een stukje van dat land te verkennen, een nieuwe taal in de praktijk te oefenen of eventueel zelfs les te volgen aan een taalschool. Vaak is het ook wel zo dat je gewoon Engels spreekt. Dit heb ik bijvoorbeeld vooral de eerste week veel gedaan, omdat mijn gastgezin dit het liefste had voor de kinderen en dit het voor mij natuurlijk wel makkelijk(er) maakte. Daarin tegen hebben ze mij wel de kans op taallessen aangeboden. Wanneer ik voor een langere tijd zou weggaan, zou ik dit ook zeker doen. Ik denk dat het een goede en makkelijke manier is om met leeftijdsgenoten in contact te komen en uiteindelijk toch de taal onder de knie te krijgen. Op die manier houd je het volgens mij ook langer ‘vol’ en voelt het nooit aan als ‘werken’.

Voor het werkt dat je in huis en met de kinderen doet, word je wekelijks betaalt en krijg je kost en inwoon. Dit bedrag is natuurlijk niet te vergelijken met een fulltime vakantiejob, maar daar doe je het op zo’n moment ook niet voor. Uiteindelijk ben je veel meer bezig dan hetgeen dat je ervoor krijgt, en dit is dan ook echt bedoeld als ‘zakgeld’ en kan gebruikt worden om bijvoorbeeld in het weekend mee rond te reizen naar omliggende steden, wanneer je niet met de kinderen bezig bent. Au pair zijn is niet ‘gratis reizen’. Met die ingesteldheid kan het nog wel eens gaan tegenvallen. Belangrijk om te realiseren is, het gaat om de volledige ervaring. Om mensen te leren kennen, nieuwe dingen te leren.

Iets voor mij?

Voor je vertrekt denk ik dat het belangrijk is om na te gaan waarom je precies gaat. En naar waar, nog zoiets. Wil je echt de lokale taal leren? Dan kan je bijvoorbeeld een gastgezin zoeken waarbij je enkel in de namiddag en vond werkt, zodat je in de voormiddag een paar uurtjes les kan volgen. Maar dat is voor iedereen verschillend. Het kan ook zeker een goede manier zijn om een ander land te leren kennen. Zo heb ik de eerste paar dagen dat ik de eerste paar dagen dat ik daar was Madrid bezocht omdat de kinderen nog school hadden.

De voornaamste redenen voor mij om deze beslissing te nemen was dat ik graag nog eens de ervaring van een ‘uitwisseling’ wilde meemaken, een beetje meer Spaanse cultuur te leren kennen. Buiten dat ben ik ook gewoon zot van kinderen. Ik wilde ook niet wachten tot ik iets ouder was, niet elke kans krijg je zo snel opnieuw. Wat het zo leuk maakte, was dat het een complete mix van alles was. Ik was veel met de kinderen, maar had ook veel vrije tijd om zelf weg te gaan. Daarnaast deden we ook regelmatig dingen samen waarbij ik de kans had mijn Spaans te oefenen. En het feit dat ik juist tijdens de feestdagen daar was, vond ik alleen maar een leuke manier om hun tradities te leren kennen. Die combinatie maakte dat ik dacht dat het iets voor mij was.

De zoektocht naar een familie

Laat ik even voorop stellen dat de situatie voor elke au pair anders en niet te vergelijken is. Zo heeft niet alleen elk land, maar ook bijna elke familie een bepaalde manier van leven en bepaalde gewoontes, het is daarom ook moeilijk om ‘algemene’ informatie te geven, omdat het altijd opnieuw weer polsen is welke familie goed bij je zou passen. Die verschillen maken buitenlandse ervaringen ook zo verrijkend en uniek. Ik kan dan ook alleen maar van geluk spreken – ik ben was echt in een heel lieve, ‘familiale’, familie beland. Ik geloof er ook in dat dit komt doordat we op één lijn lagen wat verwachtingen betreft en er duidelijke afspraken waren gemaakt, nog voor ik aankwam.

Wanneer je zelf op zoek gaat naar een gastfamilie, zijn er doorgaans twee ‘manieren’ om dit te doen. Oftewel gebruik je een organisatie als tussenweg, ofwel ga je zelf op zoek. Er zijn tegenwoordig heel betrouwbare en handige platforums die ideaal zijn om in contact te komen met gastgezinnen, die dan weer op zoek zijn naar een au pair voor hun kindjes. Je maakt een profiel aan, schrijft een aantal motivatieteksten, duidt de juiste zoekcriteria aan en zo kom je onmiddellijke terecht bij een selectie aan gezinnen die matchen met wat jij voor ogen had. Eenvoudiger kan niet. Zelf maakte ik gebruik van de website aupairworld.com. Voor bepaalde landen kan het een goed idee zijn om een organisatie in te schakelen om problemen te voorkomen, maar dit is dus zeker niet altijd het geval. Een goede zoektocht sluit al veel problemen uit.

Eenmaal je zeker weet dat je dit wilt doen, is het goed om eerst bij jezelf na te gaan wat je nu echt precies wilt. Naar welk land zou je willen gaan? Welke taal zou je willen spreken? Hoeveel vrije tijd wil je nog overhebben? En houd hierbij dan ook rekening  bij het opstellen van je profiel. Voor mij was het duidelijk dat ik richting Spanje wilde, voor de rest had ik weinig idee van de opties die er bestonden. Ik heb uit ervaring gemerkt dat de vraag naar au pairs kleiner is dan het aanbod, zeker wanneer je een gezin zoekt waarmee je geen Engels, maar de lokale taal mee wilt spreken, dus het kan echt geen kwaad om er meerdere aan te schrijven. Dit heb ik dan ook gedaan voor een tweetal weken. Toen had ik al een gastgezin. Bij mijzelf is dit per toeval heel snel allemaal gegaan, en werd ik zélf gemaild door de familie. Niet met een vraag voor de zomer, maar voor de kerstvakantie al.

Wanneer je denk de ideale gastfamilie te hebben gevonden, denk ik dat het goed is om even te bellen of te skypen om verder kennis te maken. Bij mij is dit niet gebeurd omdat ik ten eerste één week later zou vertrekken en ten tweede, ook niet voor zo’n lange periode zou weggaan. Als je eraan denkt om er twee of vijf maanden van te maken, lijkt me dit absoluut en goed idee om te doen. En dan zijn we bij de laatste stap aangekomen. Wanneer jullie het erover eens zijn dat dit de familie wordt, kan je een contract opstellen. Vaak doet de familie dit in de eerste plaats. Er zijn officiële contracten vastgelegd voor au pairs, die lichtjes verschillen per land en in bijna alle talen verkrijgpaar zijn. Dit is puur om de belangrijkste punten van jullie overeenkomst in vast te leggen. Hierna (ohja, en een vliegticket is altijd handig!) kan je echt beginnen aftellen!

Zou ik het nog eens doen?

JA! Graag. Ik zou heel graag eens voor twee maand weggaan (mijn ouders zijn het nu toch al gewoon dat ik nooit veel thuis ben…). Dat kan weer Spanje worden, maar ook Zuid-Azië spreekt mij heel erg aan. Daar leer ik dan wel geen Spaans, maar lijkt me even geweldig om naartoe te gaan. We zien wel, ik moet er binnenkort wel eens werk van maken. 🙂

Moest je er aan denken om als au pair naar het buitenland te gaan, of heb je het gedaan, laat me dan zeker iets weten, lijkt me superleuk om meer van je te weten! En zo niet, denk er dan toch nog maar eens over na, want het is echt wel heel heel leuk!

Tot de volgende keer! x

Liefs,

Stien