Sinds ik deze zomer voor een iets langere tijd, en voor de derde keer in mijn leven van de Spaanse zon heb genoten, maar bovenal toen ik sinds enkele maanden met veel, steeds meer plezier de Spaanse taal studeer, begon het te kriebelen. Het begint weer te kriebelen om te vertrekken.
Twee jaar geleden, op mijn zestiende, had ik datzelfde gevoel en trok ik de stoute schoenen aan: een half jaar naar Montana stond op de planning. Wat ook begon als een idee, draaide uit in een heel mooie ervaring. De ervaring van een nieuw land, een nieuwe cultuur en een fantastisch gastgezin voelde aan als een verrijking en toen ik begin dit jaar in België aankwam, wist ik dat dit niet de laatste keer geweest was. Dat gevoel van te willen reizen is tot heden gebleven. Het mooiste van dit alles? Niet eens het land zelf, maar de mensen dat je er leert kennen.
Ik heb mogen ervaren dat vrienden die je in het buitenland leert kennen, alleen maar waardevoller zijn. Zij vinden het namelijk net zo geweldig als jou om te vertellen over hun eigen reis, hun eigen land en om mede-reizigers tegen te komen. Om die reden dan ook stond het voor mij allang vast dat ik – al dan niet tijdens hogere studies-nog eens voor minstens een half jaar wilde vertrekken. Gewoon, om nog eens hetzelfde mee te kunnen maken. Ik ben nameijk een beetje verslaafd geworden aan nieuwe dingen ontdekken, om ze vervolgens te kunnen opschrijven. Mijn dagelijkse bezigheid.
Ik weet zelfs niet meer hoe ik er 1,5 maand geleden ben opgekomen: Au pair zijn in het buitenland, zou dat niets voor mij zijn? Ik wist niet eens wat het precies inhield. Bij WEP, de reisorganisatie waarvoor ik werk, weet ik dat we deze formule aanbieden en ik wist dus wel dat het bestond, maar meer niet. Toen ben ik beginnen googlen. Hoe langer, hoe zekerder ik werd van mijn keuze. Voor wie net als ik niet precies weet wat het inhoud; Als Au pair ervaar je het gezinsleven in het buitenland, bestaat jouw takenpakket voornamelijk uit het zorgen voor de kinderen vaak ook de kinderen Engels aan te leren. Ondertussen leer je dan zelf de lokale taal en heb je vrije tijd om de stad te gaan verkennen én nieuwe mensen te leren kennen. Een win-win situatie, dus. Het klonk mij als muziek in mijn oren. Natuurlijk is het allemaal niet altijd even rooskleurig en makkelijk als het klinkt, maar hè, makkelijk staat niet in mijn wordenboek. Het is een ervaring rijker en dat is wat telt. De goede ervaringen van au pairs die te lezen én te horen zijn is enorm en dat laat mijn Spaanse hartje- want wees maar zeker dat ik die kant op wil- sneller slaan.
Op dit moment ben ik actief op zoek naar een geschikte au pair familie om volgend jaar voor een enkele maanden, of wie weet voor hoe lang, deel van te mogen uitmaken. Die zoektocht vergt wat tijd en is niet makkelijk, maar draait vaak positief uit. Tot die tijd blijf ik verder dromen én Spaans studeren, want dat laatste is toch ook niet onbelangrijk voor een goeie, buitenlandse ervaring. Maar vooral dromen. Ik weet bijna zeker dat het net zo geweldig wordt als dat mijn Amerika avontuur was.
Jullie lezen er alles over eens het zover is.
Ps. Als er hier mensen zijn die zelf als au pair gewerkt hebben, twijfel niet om me een berichtje te sturen. Ik ben benieuwd!
Wordt vervolgd. X
Liefs,
Stien