Soms vind je ineens teksten terug die je een hele tijd geleden hebt geschreven. Zo ook nu. Een tekst die ik schreef de ochtend nadat ik net een paar uur terug thuis was na een paar dagen in Londen te hebben gezeten.Vandaag deel ik jullie mijn ervaringen, gedachten hierover en een dagboekfragment. Wat een mooie weerspiegeling is van hoe ik me op dat moment voelde.
“Zaterdag 21 oktober 7u51. Nog geen uur thuis na een hele nacht onderweg te zijn geweest. Een paar uur op de bus, een paar uur op de boot en nog een paar uur op de bus brachten mij en drie van mijn beste vrienden deze nacht van Londen naar Brussel. Weinig slaap en veel koffie verder zit ik hier op dit, niet eens zo’n belachelijk vroeg uur, te schrijven aan mijn keukentafel. Waarom? Omdat dit gewoon het perfecte moment is. Ik zit weer helemaal vol adrenaline, goesting, ideeën voor van alles en nog wat. De wereld slaapt nog en ik ben zo wakker als iets. Geen idee waar ik mijn gedachten moet laten.”
Goeiemorgen allemaal!
Laat ik het maar even samenvatten; ik had twee geweldige dagen achter de rug. Donderdagochtend rond een uur of half zeven, vertrokken mijn vriendin en ik, waar ik bij was blijven slapen om zeker op tijd aan te komen, naar het station om daar onze andere vrienden op te wachten.
In Londen aangekomen werden we meteen supervriendelijk en enthousiast ontvangen door de grootmoeder van een van de vrienden. Wat een lief mens! We hadden het geluk dat we alle vier daar konden blijven logeren voor een nachtje, dat zorgde alleen maar voor meer gezelligheid en een hoop minder geregel te plaatse. Kwam even goed uit, want nog geen uur na aankomst zaten we alweer in een andere metro die ons bracht naar waar we moesten zijn: Guildhall.
We waren alle vier even benieuwd en zenuwachtig en ik kan alleen maar zeggen dat het geweldig was. Om alle studenten en docenten te zien, de gesprekken,…Ik ga er niet te veel over uitweiden, maar we kwamen overweldigend en met een heel dubbel gevoel buiten. De ontlading was die dagen dan ook groot. En ons gespreksonderwerp ging nog maar over één ding: lopen wij hier zelf ook ooit rond?
Die namiddag en de dag erna hebben we zoveel mogelijk bezocht als we maar konden, we hebben een super gezellige markt bezocht, veel te veel én veel te lekker gegeten en zo nu en dan gestopt om onszelf op te warmen met een kopje Engelse thee. Om vervolgens verder te gaan met ons to-do list van onze korte tijd in Londen. Veel afgewandeld, veel gezien en veel genoten.
Rond zeven uur ’s avonds, de volgende dag, was het alweer tijd om afscheid van mijn vriendin haar grootouders te nemen en in te stappen in onze taxi, die zij, zo lief als ze is, voor ons had geregeld om tijd en moeite te besparen. Dat kwam wel even goed van pas want we waren, wanneer we langs het water wandelden, de tijd helemaal uit het oog verloren en kwamen ineens tot de conclusie dat we over welgeteld twee uur op die bus moesten zitten die ons richting thuis zou brengen…
Eén ding is zeker, ze zijn daar nog niet van mij af.
Tot de volgende keer. X
Liefs,
Stien
Pingback:Even terugblikken… – STravelIEN