Goeiemorgen maandag!
Eindelijk…Een gloednieuwe tekst voor jullie in petto! Jullie hebben er even op moeten wachten, of beter gezegd: Stienschrijft heeft even op zich laten wachten. De reden? Stien van Stienschrijft had even geen inspiratie om te schrijven. Achja. Dat gebeurt ook wel eens. Maar stay tuned; we zijn terug en deze week staan er een heleboel leuke dingen op de planning op mijn blog!
De eerste drie blogposts van deze rubriek kan je hier terugvinden:
https://stravelien.wordpress.com/2017/08/11/stienschrijft-1-cappuccino-en-in-de-trein/
https://stravelien.wordpress.com/2017/08/15/stienschrijft-2-ei-utopia-italo-calvino/
https://stravelien.wordpress.com/2017/08/21/stienschrijft-3-houten-eiken-tafel-muziek/
Vandaag deel ik met jullie een tekst die ik doorheen de afgelopen week heb geschreven. In stukjes en beetjes. Daarom dat ik er ook niet echt een datum op kan plannen. Over een meisje en haar meest spannende nacht ooit. Lees mee!
“Doorheen de gruwel van een kille, onrustige herfstnacht in een stad die Mirselion heette, zoekt het meisje dat op de negende verdieping woont een landkaart. Het meisje gaat namelijk vertrekken. Ze gaat erop uit rond een uur of elf ’s avonds. Ze voelt zich leeg van binnen, niet slecht en niet goed. Ze heeft een missie en bij die missie horen geen emoties. Voor haar leeftijd is het al best laat en haar lichaam voelt ijskoud aan. Rillen doet ze, maar dat kan door de spanning komen. Ze ziet er, tegen beter weten in, extreem ontspannen uit voor een meisje van die leeftijd dat op dat uur vanuit de negende verdieping naar de stad Mirselion trekt. Haar tocht werd uitgesteld door de bewegingen die haar vader maakte doorheen zijn slaap op het moment dat het meisje via zijn kamer de uitgang van het huis probeerde te bereiken, door haar kat die haar bijna verraden had en door het dagelijkse gekraak van de vensters en de wind die met elkaar spelen. Haar voetstappen zijn nog nog nooit zo geluidsloos geweest als op het moment dat het meisje de achterdeur probeert te vinden. Als nu, nu ze helemaal alleen negen verdiepingen naar beneden moet. Nog nooit in haar leven was het meisje zo ver alleen gegaan. Op weg naar Mirselion. Een stad waarin ze met draken gaat vechten, aliens echt blijken te bestaan, Disneyfiguren tot leven komen en dinosaurussen die ze altijd al had willen zien zal terugzien. Ze zal alle andere steden verslaan die om Mirselion heen liggen. Ze zal beleven, wat ze wil beleven, en pas terugkeren in de vroege ochtend. Wanneer haar ouders haar komen wakker maken.”