Ik ben heel graag in het buitenland. Waar dat dan ook moge zijn doet er niet eens zoveel toe. Het geeft toch een euforisch gevoel om in de toekomst een reisje gepland te hebben staan en alles voor een paar weken te kunnen achter laten, niet? Reizen, ik vind het iets magisch hebben. Op hotel, op één vaste plaats blijven of hele dagen de toerist uithangen met een gids daar moet ik niets van weten maar als ik denk aan treinreizen, rondtrekken en nieuwe stadjes ontdekken, ben ik helemaal in. Misschien denk ik daar anders over tegen dat ik ooit kinderen heb haha, maar daar geniet ik het meeste van.
Buiten het feit dat het allemaal zo geweldig is, is het ook zeker niet op elk moment van de dag rozengeur en maneschijn. Zo zijn waren er de afgelopen paar keren dingen die mij opvielen: toen ik in Amerika woonde, vorig jaar toen ik een maand door Spanje reisde of toen ik als au-pair in Spanje was. Dingen waar ik alleen nog maar in ‘het buitenland’ tegenaan liep, dus. Te beginnen bij de reis er naartoe, onderweg, en ter plaatse. Het zijn dingen die ik ondertussen al in mijn achterhoofd houd wanneer ik op reis ga. Ik erger me er niet echt aan, het valt gewoon een beetje op. Over de hele lijn zijn er veel meer positieve zaken dan negatieve te bedenken: het gevoel van vrijheid, even geen bekenden tegenkomen, de ervaring, het niet volgen van een dagplanning (in mijn geval)…Maar er zijn vast ook genoeg dingen die men niet zo snel vertelt over reizen. Waarvan het soms handig was geweest als ik ze op voorhand had geweten. Struggles (hoe vaak gebruik ik dit woord?) die ik in België nog niet ben tegengekomen. Sommigen zijn wellicht herkenbaar voor iedereen, anderen liggen wellicht aan mezelf. Misschien ben ik de enige die hier last mee heeft, ik weet het niet. Lees zeker verder!
- Mijn naam. Het zijn maar vijf letters, maar daar hebben ze op sommige plaatsen blijkbaar problemen mee. Een korte geschiedenis: In Amerika noemden ze me Stien, uitgesproken als {Stain}, bijgevolg begon ik mijn naam te schrijven als ‘Stein’ of, zodat ze wel {Stien} zouden zeggen. Om die reden noemen sommige van mijn vrienden mij nog steeds voor de grap Stein, uitgesproken als {Stijn}, dat even ter zijde. Toen kwam ik aan in Spanje, waar ze geen dubbelklinkers kennen. ‘Stin? Stién? Ik legde hen uit dat ze die tweede ‘e’ mochten negeren, maar zelfs toen klonk het nog niet zoals zou moeten. Of ‘Ah, ‘Sien?’, ‘Aah, Christien??’, om het nog even wat ingewikkelder te maken. Anyway, ik geef mijn kinderen later een internationale naam.
- Vliegtuigen. Daar zou ik bijna een lijstje apart over kunnen maken, haha. En dan heb ik het niet over worse case scenario. Er is nóoit genoeg beenruimte, altijd wel één van mijn twee buren-mede-passagiers waar ik mij aan erger, op onmogelijke momenten naar het toilet moeten, altijd te lang wachten. De laatste twee keer dat ik heb gevlogen was ik trouwens te zenuwachtig om in slaap te vallen omdat ik op de luchthaven mensen zou ontmoeten die ik nog nooit gezien had. Dan duren die uren wel lang, natuurlijk.
- Temperatuurverschillen. Van het tijdsverschil heb ik, eens aangekomen in Amerika, letterlijk één dag last gehad. Van de extreme temperaturen net iets meer. In Montana is de lucht veel droger dan in België, waardoor ik de eerste weken te pas en te onpas een bloedneus kreeg. Maar het was er ook 35 graden toen ik aankwam. En -10 graden een paar maand later. Ik weet niet of de plaatselijke bevolking daar ooit volledig aan gewend geraakt, ik in ieder geval niet.
- Valies maken. Of backpack, meestal. Ik ben nogal ‘makkelijk’ in wat ik wel en niet meeneem (‘zeker niets vergeten’, valt toch niet te voorkomen) en denk deze to-do wel in 30 minuten af te ronden. Dat ik standaard drie uur voor het opstijgen van mijn vliegtuig nog door het huis loop te crossen en er zich in de gang niet één valies, maar 5 verschillende aparte zakken hebben opgestapeld, is een ander verhaal.
- Gênante momenten. Iets verkeerd begrijpen door een beperkte taalkennis of gewoon niet afweten van een bepaalde gewoonte, er zijn wel wat situaties de revue gepasseerd. Hier gaan we verder niet te veel op ingaan, haha.
- Ze vinden het niet overal nodig om minstens een paar woorden Engels te spreken. Door mijn gebrekkige Spaans ben ik het afgelopen half jaar zéér goed geworden in gebarentaal, haha. Ik ben er achteraf toch vaak trots op dat ik het weer eens heb kunnen uitleggen.
Dat waren ze! Zijn er dingen die jou opvallen tijdens het reizen, waar je niet omheen kan? Let me know bij de comments!
Liefs,
Stien